Als vervolg op mijn vorige blog ‘de ontmoeting met mijn ridder’ vertel ik je nu graag over de boodschap van de ridder in het land van rouw. 

Overlevingsstrategieën in mijn rouwproces

Dwalend in het land van rouw herkende ik een patroon. Ik hoorde de ridder eigenlijk vaak al van afstand aankomen. Het knarsen en piepen van zijn harnas probeerde ik te negeren. Ik ging altijd recht op mijn doel af en liet me niet door hem afleiden. Pas als de ridder recht voor me stond, kwam ik tot stilstand. Deze strijd heb ik meerdere keren in mijn leven gestreden. Ik kreeg in het ziekenhuis de ene na de andere diagnose en ik werd steeds minder gezond. Toch kon ik de strijd niet opgeven.

Inzichten in mijn overlevingsstrategieën

Mijn supervisor Joke Goudswaarts opende mijn ogen, toen ze tegen mij zei: “Het hoogste doel van een ridder is Liefde”.

Poefff, die kwam binnen. Ik wist onmiddellijk, dat ze gelijk had en ik voelde enorme verwarring. Mijn ridder is er dus voor mij uit liefde om mezelf te beschermen. Ik had zijn liefde altijd verward met strijd.

Ik voelde toen, dat het tijd was, om mijn ridder in de ogen aan te kijken. Voorzichtig deed ik de klep voor zijn ogen omhoog. Ik schrok enorm. Ik keek in mijn eigen ogen. Ik realiseerde me, dat mijn innerlijk kind in het harnas zat.

Innerlijk kind

Uit onvoorwaardelijke liefde heb ik als kind een harnasje aangekregen. Het kostbaarste geschenk moest goed beschermd worden. Door het harnas kon ik mijn eigen lijf niet voelen en mijn eigen stem niet horen. Ik voelde me afgesloten van de buitenwereld. Ik kreeg het Spaans benauwd en maakte een luikje in het harnas. Door het luikje kon ik me afstemmen op de buitenwereld. Op deze manier was ik altijd bij de ander, en kon ik niet voelen wat ik zelf nodig had. Grenzen vervaagden: wat is van mij en waar begin jij? Wie ben jij en wat wil je eigenlijk van mij? Als kind leerde ik meebewegen met de omstandigheden. In de buitenwereld voelde ik me niet altijd veilig, daarom bleef ik me verstoppen in mijn harnas.

In contact met mijn innerlijk kind heb ik inmiddels geleerd om uit de symbiose te stappen. Niet alleen maar denken aan de ander, maar mezelf ook serieus te nemen. Ik negeer de signalen van mijn lichaam niet langer. Ik neem deze signalen serieus en gebruik ze zelfs als richtingaanwijzer.

Coaching in de vorm van rouw- en verliesbegeleiding

Wellicht ken jij het ook, dat je zo je best doet om alles voor elkaar te krijgen. Je hebt een duidelijk doel voor ogen en met oogkleppen op ga je hierop af. Je doet enorm je best. Ja, je bent vaak moe en je lichaam protesteert, maar dat gevoel negeer je. Elke keer ga je de strijd aan met jezelf.

 Ik heb geleerd, dat ik veel liefdevoller naar mezelf mag kijken. Ik stem eerst op mezelf af. Hiermee heb ik de strijd met mijn ridder opgegeven. Van kracht naar kwetsbaarheid wat een openbaring.

Herken je deze strijd in jezelf, graag onderzoek ik met jou jouw strijdpatronen. Voel je welkom voor een gratis kennismakingsgesprek.